Ieder schooljaar hoort het er weer bij, de schoolfoto. Voor mij dit jaar de eerste keer. Ofja, de eerste keer als moeder zijnde.
Moeders en schoolfoto’s
Wij hadden vroeger natuurlijk ook schoolfoto’s. Volgens mij heeft mijn moeder ieder jaar een foto van ons gekocht om de groei door de jaren heen te zien, mooi verwerkt in een foto album. Het mooie was dat je er zelf helemaal niet mee bezig was.
Waarschijnlijk meteen het euvel van vele moeders. Zij die de avond van tevoren de nette kleding tevoorschijn halen zodat hun kind netjes voor de dag komt. Zij die vroeg in de ochtend ervoor zorgen dat alles vlekkeloos, en dan ook letterlijk vlekkeloos, verloopt. Die hun dochters mooie vlechten in het haar geven, of de perfecte krullen creëren. De moeders die ruzie maken om de kledingkeuze, want vandaag kiezen zij. De moeders die met de doekjes in de aanslag zitten bij het ontbijt, want die kleren moeten netjes blijven.
Ik heb me even afgevraagd wat voor type moeder ik zou zijn, en eigenlijk neigde ik naar bovenstaande. Vooral omdat de eerste schoolfoto nogal een dingetje is. Het is waarschijnlijk de foto waar iedereen naar vraagt, opa’s en oma’s, vriendinnen en andere familieleden. Eigenlijk wil je dat ze er dan goed op staan.
Due date
Dinsdags is het zover, de eerste schoolfoto bij de schoolfotograaf. Even getwijfeld of ik de avond van tevoren vast kleren met haar uit zou zoeken, niet gedaan. Hectiek stook daar een stokje voor, het zij zo. In mijn hoofd had ik wel al enkele combinaties gemaakt en in het weekend hadden we samen al afgesproken dat ik haar haren vast mocht doen. De laatste tijd verlopen dit soort dingen namelijk niet altijd even soepel. Madame heeft graag haar haren los, die vervolgens doelloos door en naast haar gezicht hangen met van die mooie natte punten onderin. Not gonna happen peuterpuber!
Alessia werd goed wakker. ‘Vandaag schoolfoto hé meid’. Herinnerde ik haar even. Ze lachte. ‘Ja, ik heb mijn mooiste lach geoefend’. Top! Daar had ik nog niet aan gedacht, lachen voor een schoolfoto. Alessia haar lach voor foto’s was de laatste tijd nogal eh… bijzonder, laten we het daarop houden. Ze liet me haar lach zien en ik keurde hem goed. Op naar de kledij.
‘Ik wil hetzelfde als gisteren aan want dat vest is mooi en zit lekker’. Ik keek naar de kleren die op haar krukje lagen. Niet helemaal wat ik in gedachten had. Ik controleerde haar vest, trui en broek. Alles was nog schoon. Toen keek ik naar Alessia. ‘Is helemaal goed meid’. Waar maakte ik me druk om?! Een schoolfoto. Ze kwam niet in de plaatselijke krant! Heerlijk als haarzelf op de foto, in de kleding die ZIJ fijn en mooi vindt, waar ZIJ zichzelf mooi in voelt en vindt. Ik mocht haar haren doen in compromis, ingevlochten aan de zijkanten en de rest los. Toen ze klaar was zag ze eruit als zichzelf, lekker zoals ze is.
Na school
‘S avonds kwam ze thuis, op dinsdag na school gaat ze altijd naar mijn ouders. Haar haren zaten nog prima, haar kleding was nog schoon dus daar was alles in gelukt. Ze begon honderd uit te vertellen over school, over wat ze bij opa en oma heeft gedaan en vloog naar haar aquarium om haar vissen gedag te zeggen. ‘Hoe was de schoolfoto meid?’. Vroeg ik haar. ‘Oh wel goed’. En dat was het. Precies wat de schoolfoto een kind interesseert, compleet niks!
Wat was ik blij dat ik me niet heb laten verleiden tot een hoop heisa voor de perfecte schoolfoto. Sommige ouders kunnen erdoor geobsedeerd raken, voor wie of wat? Ik weet zeker dat ik haar schoolfoto straks geweldig vind, waarschijnlijk omdat ze er gewoon op staat zoals ze is. En daar ben ik hoe dan ook rete trots op!
Mogelijk heb je ook interesse in onze blog over effectieve manieren om je kind te motiveren voor school. Bekijk deze de dan nu!
