‘Dus dat weekend hebben we verjaardag? Hoe zit volgend weekend?’ ‘Oh eind mei Lakedance en wanneer had ik nou Guus Meeuwis?’ Ik kijk in mijn telefoon en zie dat mijn weekenden langzaam dicht slippen met sociale verplichtingen. Leven zonder Corona maatregelen. Hoe moest dat ook alweer?
Twee jaar terug
Ongeveer twee jaar geleden begon de ellende, Corona. Ons sociale leven moest op de schop. We schommelden tussen lockdowns, strenge maatregelen, versoepelde maatregelen en mondkapjes in. Opeens moesten we van iedereen afstand houden, mochten we vooral niet teveel en met teveel mensen samen zijn en werden evenementen massaal verzet om vervolgens niet door te gaan.
Ons leven ging op de schop. We raakten soort van geïsoleerd van de buitenwereld. We moesten opeens thuiswerken. Je was blij als je kerst samen kon vieren en wanneer je een feestje mocht geven met iets meer dan 10 personen. Je verjaardag vierde je in delen, voor kinderen minder erg want die waren opeens drie weekenden jarig in plaats van één haha. In de supermarkt hield je afstand en droeg je een mondkapje.
Vaccinaties
Er kwamen hoe langer Corona duurde meer maatregelen. Op den duur was het voor mij ook niet meer duidelijk wat wanneer gold. De persconferenties keek ik al langer niet meer, het maakte me alleen maar bozer en ik vond echt dat ze achter de feiten aanliepen. Afgelopen jaar werden de vaccinaties in het leven geroepen. Die zouden nodig zijn voor een leven zonder Corona. We werden ermee dood gegooid en degene die niet wilden enten beperkt. Ja, je kunt hierover blijven discussiëren maar ik omschrijf het zoals ik het ervaren heb.
En dan opeens versoepeling na versoepeling
En dan breekt opeens de periode aan van versoepeling na versoepeling. Lange tijd waren we sceptisch, maar voor nu lijkt het toch echt even aan te houden. Een samenleving zonder Corona maatregelen. Maar… hoe moest dat ook alweer?
Hoe gingen we ook alweer om met die sociale druk? Hoe hielden we balans tussen het gezin en je eigen sociale leven? Hoe hielden we het voor iedereen leuk? Ik merk dat ik behoorlijk moet wennen aan die sociale druk, soms ook wel sociale verplichtingen. Hoewel ik veel dingen gemist heb vond ik het ook wel lekker om eens gewoon even niks te moeten. Opeens moet je weer plannen.
Daarbij merk ik dat de winkelstraten weer vol lopen, en op die anderhalve meter ging ik best goed. Geen gehijg in je nek als je een artikel uit het koel schap bij de supermarkt haalt en wachten in een rij zonder de shag geur van de persoon achter me beviel me ook prima. Het klinkt gek, maar na die twee jaar beperkingen moet ik echt weer even wennen aan het ‘normale’ leven.
Vooral genieten
Toch heb ik me voorgenomen om vooral te gaan genieten. Dat we nu weer alles mogen neem ik niet voor lief. Spontaan een terrasje pakken in de lentezon is het mooiste wat er is, en ik ben dankbaar dat dit weer kan. Ondanks dat er nu opeens weer veel gepland wordt omdat alles mag wil ik toch proberen om ook wat dingen op de loop te laten. Genieten van het leven zonder Corona, maar vooral genieten van het besef wat het heeft meegegeven.
Het besef dat niet alles vanzelfsprekend is en het besef dat we nu soort van leven zonder Corona maar dat dit binnen no time weer kan veranderen. Ik probeer de sociale druk voor mezelf te beperken en ga vooral geen inhaalslag doen op hetgeen wat ik afgelopen twee jaar heb gemist. Het heeft me namelijk ook rust gebracht en het is aan mij om die te bewaren. Wel zou ik dit jaar weer eens heerlijk op vakantie willen en genieten van onbeperkt zwemmen met de kids in plaats van tijdsvakken. Niet nadenken maar gewoon doen en gaan wanneer het mij uitkomt. Spontaan dus!
Eigenlijk is het leven zonder Corona net als leven met alcohol, geniet.. maar met mate! Gooi af en toe lekker die rem erop en trek je even terug in de bubbel met je gezin.
Ook interessant