Opvoeden doe je samen. In mijn ervaring begint het makkelijk, maar naarmate ze meer snappen en kunnen praten wordt het moeilijker voor je als vader en moeder. Blijf je altijd bij je standpunt of laat je de touwtjes vieren? En niet onbelangrijk; hoe doe je dit samen?
Ze zijn niet gek!
Ze weet dat ik makkelijker ben dan mijn vriend. Mijn nee kan soms een ja worden en dat is natuurlijk fantastisch. Ook merken mijn vriend en ik onderling dat we ook zelf onze principes opnieuw leren ontdekken. Waar hij fel op tegen is kan ik ooit het probleem niet van inzien of andersom. Ik ben vrij makkelijk met sommige dingen en hij is strikter. Dit kan ook tussen ons botsen en soms verwarring veroorzaken. En geloof me, je peuter voelt dit haarfijn aan!
Het is onwijs belangrijk om elkaar dus toch te steunen in de opvoeding ondanks dat je wellicht anders denkt. Wanneer mijn vriend al nee heeft gezegd op een bepaalde vraag van Alessia terwijl ik een ja zou hebben gegeven leg ik me er toch bij neer. Dit is niet altijd even makkelijk, maar wel belangrijk voor de geloofwaardigheid van mijn vriend.
Hoe pak je de verschillen in opvoeden aan?
Zorg dat als je merkt dat er wrijving is omdat jullie anders denken over de opvoeding dat je er even voor gaat zitten, uiteraard als de kleine wijsneus in bed ligt of er niet bij is! Spreek ook naar elkaar uit waarom je bijvoorbeeld anders denkt of anders handelt.
Ik breng bijvoorbeeld meer tijd door met onze dochter dan mijn vriend, daardoor heb ik een bepaalde ‘voorsprong’ in het herkennen van signalen als een vermoeidheid of overprikkeling of gewoon het herkennen van bepaalde behoeften. Dit kan voor mij een beweegreden zijn om soms anders te handelen tijdens de opvoeding en meer te accepteren. Mijn vriend zal deze signalen wellicht niet meteen herkennen en blijft daardoor op zijn strepen staan waardoor er strijd ontstaat, die niet nodig zou zijn geweest als hij op dat moment even de touwtjes zou laten vieren en bepaalde signalen zou herkennen.
Wanneer we dit samen bespreken kan hij soms ook proberen anders te kijken naar Alessia en het daardoor voor zichzelf makkelijker maken, het is daarin wel belangrijk dat je open staat voor elkaars mening en beweegredenen. Anders kom je er helaas niet uit en zal je onderling strijd behouden over het opvoeden van je kind. Ook is het niet verkeerd als sommige dingen anders gaan bij papa als bij mama. Daardoor leren ze flexibel zijn en dat niet iedereen hetzelfde is. In de toekomst zullen ze hier namelijk ook vaak genoeg mee te maken krijgen.
Zolang de basis hetzelfde is (bijv. geen snoep voor het eten, 19.30u bed tijd staat vast, je proeft al tijd wat op je bord ligt) kunnen andere dingen per ouder verschillend zijn. Zolang je maar met elkaar en met je kind hierover blijft praten, ook dat is opvoeden.
Ik zeg heel vaak; ik heb geen ruggengraat. Wanneer ik met Alessia op stap ga ben ik vrij makkelijk. Zo krijgt ze in de Efteling een (belachelijk) dure knuffel van me los gepeuterd terwijl mijn vriend dat dan eigenlijk niet nodig vindt. Ook kan ik makkelijker zeggen met een dagje dierentuin bijvoorbeeld dat we daar gaan lunchen, terwijl mijn vriend meer naar het financiële plaatje kijkt (en de verwennerij natuurlijk) en constateert dat we prima boterhammen mee kunnen nemen. Of mijn vriend dan saai en zeurderig is? Nee helemaal niet, hij leert eigenlijk gewoon aan dat het leven echt niet altijd feest is. En hij heeft gelijk!
Ik denk dat de kinderen niet alleen iedere dag leren over opvoeding maar wij als ouders net zo goed! Er zijn duizenden tips over het opvoeden van je kind, maar ik denk dat je vooral goed moet aanvoelen wat bij jullie en bij jullie kind past.
Hebben jullie ooit (menings)verschillen in opvoeden? Of loopt alles op rolletjes 😉 ?
Liefs,
Pauline