‘Ik vind jou niet meer lief’ schreeuwt mijn peuter en trapt al het speelgoed op haar looproute aan de kant. Peuterpuberteit! En dit allemaal omdat ik een boterham met pindakaas smeerde terwijl ze een boterham met pindakaas wilde. Snap je!?
Lekker onlogisch
Eigenlijk is er niks aan te doen. Het is een fase, wat ik overigens echt een jeukwoord vind maar goed. Het gaat over, maar neemt niet weg dat het soms verrekte pittig is! Niks is meer logisch en vanzelfsprekend. Als je denkt dat je het goed doet kan dit alsnog fout zijn. Het is een test zonder vastgelegde antwoorden.. red je daar maar eens uit.
Wat vandaag recht moet zijn kan morgen net zo goed krom zijn. Opeens gaat het schattige huiltje worden omgezet tot een immense krijsbui. Je kan er met geen speld tussen komen en eigenlijk moet je dat ook niet proberen. Ofja, je denkt dat je het niet moet proberen maar daar krijg je later een verwijt over. Net als andersom trouwens! Zoals ik al omschreef, lekker onlogisch!
Nergens ben je veilig
Ik was allang blij dat de nodige buien zich tot thuis beperkte. What was i thinking!? Nergens ben je veilig. Midden in de leenbakker heb ik mogen ervaren dat driftbuien en drama zich niet laten plannen en dat een peuter geen schaamte kent. Ik heb me werkelijk nog tot twee dagen daarna afgevraagd waar en/of wat er mis ging, maar ik heb werkelijk geen idee! Het mooie is, zij waarschijnlijk ook niet.
De supermarkt is ook zo’n heerlijke plek om een woede aanvaring te hebben met je peuter. Vooral als ze een eigen karretje hebben! Jij scant, zij laad in.. en waag het om het een keer zelf te doen! All hell is breaking loose! Het winkelwagentje wordt dwars het gangpad in geslingerd gevolgd door een jammerende peuter; ‘Dat is echt niet eerlijk’. Dit jammeren houdt ze vol tot aan de kassa. Net als het slingeren met haar winkelkarretje waarbij ze net geen gewonden laat vallen. Geloof me, mijn boodschappenlijstje heb ik ter plekke ingekort.
En toch is het goed de peuterpuberteit
Hoe pittig deze peuterpuberteit voor ouders (en zeker ook je kindje) is, het is ook goed. De website opvoeden.nl geeft aan dat kinderen tijdens deze fase merken dat ze een eigen individu zijn en hun grenzen gaan verkennen. Je kunt ze hierin helpen en dat maakt het voor beide partijen een stuk gezelliger. Zowel thuis als op pad. Op de website staan enkele tips om de omgang met je peuter in deze fase wat te versoepelen. En ik denk dat in deze fase alle tips welkom zijn.
Soms moet ik er ook enorm mee lachen. Wanneer ik iets doe wat haar niet zint en ze heeft een goede bui krijg ik gewoon mezelf in een mini versie te zien. ‘ Ooooh ik zeg het nog één keer en anders dan moet je op de trap mama’. Of heel sarcastisch als ik sorry zeg; ‘ Wat zeg je mama? Ik hoor je niet zo goed’. Dat bewijst tevens maar weer dat de oren niet in de broekzak zitten.
Mijn moeder zei wel eens dat de peuterpuberteit een voorbereiding is op de puberteit. Nou bedoelt ze vast niet dat Alessia dan op de grond in de leenbakker gaat liggen of met haar winkelwagentje dwars gaat zijn, maar meer de intensiteit en de reactie die ze kan geven. Daar van uitgaande bereid ik me mentaal vast voor op een wederom pittige periode waarbij het hoognodige naar mijn hoofd geslingerd zal worden, weliswaar gevolgd door een ‘sorry mama’ en een dikke knuffel.
Toch zal ik voor de zekerheid mijn plekje op de trap vast reserveren ;).
